Përshkrimi

Duke patur parasysh origjinat dhe rrethanat, qeniet e hershme njerëzore kishin arsye të forta për ta menduar gruan si perëndeshë. Fakti që u mungonin njohuritë rreth lindjes e nuk ishin në gjendje të kuptonin sesi gratë i sillnin fëmijët në botë, veçantërisht të mistifikuar nga mjeshtëria e gruas për të gërmuar tokën me shkop, të magjepsur nga përdorimi që i bënte ajo zjarrit dhe nga manifakturimi i produkteve të dobishme, mirënjohës për artet e shërimit që ajo njihte – shkurt, për mjeshtërinë e saj shtëpiake – shokët e saj e shihnin atë si të parapëlqyer për botën e padukshme. Gjithçka që ajo bënte mendohej si magjike. Në fakt, ajo adhurohej si magjistare. Respekti i thellë për udhëheqjen e saj në të gjitha proçeset e mrekullueshme të krijimtarisë e shprehte veten në orvatjet për ta kënaqur atë, e nëse ishte nevoja, për të fituar ndihmën dhe komoditetin e saj me ndërtimin e tempujve në nder të saj dhe me caktimin e priftëreshave dhe priftërinjve për t’i shërbyer asaj, për t’i kënduar hymne, e për ta lavdëruar me harpa dhe instrumenta të tjerë.