Ne kete liber jepen keshilla dhe sugjerime te vlefshme per te bere nje jete larg tiranise se konsumit dhe etjes per te siguruar me cdo kusht mjete materiale.
I ri
Të jetosh më mirë me pak i shkruar nga Alicia Arrizabalaga (spanjolle) dhe Daniel ëagman (amerikan), i përkthyer dhe botuar në shqip nga Botart, është një studim për shoqërinë e konsumit, të shndërruar tashmë në një kulturë globale. Dy studiuesit, shpjegojnë fillimisht se nga e ka burimin modeli konsumues. Mua më kënaq një shishe ëiski dhe një kuti e mirë me puro, më kënaq sallami pikant, një Libra dhe një film i mirë, që e zgjerojnë botën time mendore. Por kënaqësia për ti përdorur këto gjëra, nuk bazohet në zotërimin e tyre- shprehet filozofi Fernando Savater, duke argumentuar pastaj që zotërimi i diçkaje është baza e kënaqësisë së konsumit. Por përfytyro shprehjet gati në ekstazë të njerëzve me karroca ose në butiqe, të cilët, blejnë edhe gjëra të cila mund ti veshin edhe njëherë ose kurrë, e që sipas autorit, të kujtojnë Romën e Lashtë gjatë orgjive para tavolinave që thyheshin nga pjatancat, dhe kur pasi hahej, shkonin e villnin dhe lironin stomakun për të ngrënë përsëri. Dhe pastaj autorët marrin me radhë dhe analizojnë se cilat janë nevojat dhe ku fillojnë të ekzagjerohen nevojat, duke filluar nga ushqimi, rrobat, estetika e pamjes, shtëpia, transporti, turizmi dhe seksi. Dhe nga ky arsyetim logjik dhe i detajuar, ne arrijmë të kuptojmë se sa shpenzime të panevojshme bëjmë nga dita në ditë, të cilat konvertohen në energji, kohë, nerva, emocion, të cilat, mund të ishin përdorur për diçka që mund të na falte më kënaqësi. Një psikolog shpjegon se shumë njerëz, e paguajnë duke bërë punën që urrejnë. Pra, bëjmë punën që e urrejnë (për të fituar para), për (ti përdorur për) tiu pëlqyer njerëzve që në të vërtetë nuk i pëlqejmë. Por, nëse konsumi është një keqkuptim i kënaqësisë, atëherë pse të gjithë biem në grackën e tij?