Julia, Anushka, Kolomba dhe Rafaela kanë lidhur një pakt për miqësi të përjetshme. Ato janë vetëm gjashtëmbëdhjetë vjeçe dhe janë të etura për ta gjetur dashurinë e vërtetë. Secila prej tyre mban një ditar ku hedh padurimin, dëshirat, dashuritë, ëndrrat e veta. Por, si mund t’i shmangin tërmetet emocionale të shkaktuara çdo ditë nga prindërit e tyre?
I ri
Në kufirin mes fëmijërisë dhe adoleshencës, katër vajzat bien në grackën e këtij emocioni të fortë, dashurisë, janë gati të hyjnë në këtë sferë misterioze, në këtë çmenduri që mund t’i transformojë.
Në gjimnaz po bëhen përgatitjet për të shfaqur dramën “Romeo dhe Zhulieta”, ndërkohë që një tragjedi, po aq e paparashikueshme dhe e pashmangshme, sa dhe fundi i dramës shekspiriane, është duke u përgatitur.
“Nëse nuk më do më, kjo do të thotë se nuk më ke dashur kurrë.”
Fragment nga Libri
E urrej dashurinë. Dua të rebelohem kundër saj. Nëse dashuria do të thotë vuajtje, të humbësh kontrollin, të bëhesh skllav, unë nuk dua të dashuroj.
Parapëlqej sulmin. Preferoj të provokoj.
Dua paqe, jo luftë. Megjithatë, në rast se lufta do të ishte e pashmangshme, jam gati ta bëj.
Meshkujt nuk kanë për të më vënë përfund; jam unë ajo që do t’i vë përfund.
* * *
Rafaela ime e dashur, Terencë ka me mijëra, miliona, sepse jemi ne vajzat që i krijojmë ata, duke lejuar bakterin të hyjë në sytë tanë; më tej sëmundja ndjek udhën e saj duke na çmendur, duke e veshur djalin me hijeshi dhe cilësi që nuk i ka, duke bindur veten se lumturia jonë, shpëtimi ynë, kalon nëpër krahët e tyre.
“Romeo, Romeo, pse je ti, Romeo?”
Sepse Zhulietat dinë të trillojnë Romeot.