Nuk ka produkte
Përshkrimi
Ivi Boid është një adoleshente që kërkon lirin dhe eksploron një arratisje duke u bërë pjesë e një rrethi hiptonizuesish që jetonin në një fermë të frikshme. Kërkimi i aventurës dhe misterit e çon vajzën drejt një dhune të paimagjinueshme. Ky roman ka korrur një sukses të vërtetë saqë është cilësuar nga Washington Post si një nga librat më të mirë të vitit 2016.
30 produkte te tjere ne te njejten kategori:
Përshkrimi
Kalifornia e Veriut gjatë fundit të dhunshëm të viteve ‘60. Në fillim të verës, një adoleshente e vetmuar dhe e menduar, Ivi Boid, shikon një grup vajzash në park dhe e mbërthen në çast liria e tyre, moskokëçarja mbi veshjet, aureola e rrezikshme e braktisjes.
Shumë shpejt, Ivi skllavërohet pas Suzanës, një vajzë hipnotizuese, më e madhe në moshë, dhe hyn në magjepsjen e një kulti që shumë shpejt do të kthehet në një rreth famëkeq, nën ndikimin e një burri që është udhëheqësi frymëzues i tyre.
Fshehur mes kodrave, ferma ku rrojnë është e frikshme dhe e shkatërruar, por Ivit i duket ekzotike, drithëruese, plot energji: një vend ku ajo dëshiron dëshpërimisht të jetë pjesë.
Ndërsa kalon gjithmonë e më shumë kohë larg së ëmës e ritmit të zakonshëm të jetës së saj, fiksimi pas Suzanës i shtohet dhe Ivi nuk e kupton që po i afrohet gjithmonë e më shumë një dhune të paimagjinueshme.
Thanë për librin
Vajzat është një histori ndjellëse e një vajze që po rritet, e cila të rrëmben krejt. Rrëfyer me fjali që ndonjëherë janë aq të fisme, sa mund t’i mbash si stoli... një histori veshur me cipë magjike. Cline mrekullisht shtron në një hartë topografinë e zemrës së një adoleshenteje të rrënuar nga vetmia. Ajo na sjell të vërtetën e trilluar të një vajze që rend pas rrezikut, paçka se nuk arrin ta kuptojë këtë, në një verë plot lëngata e humbje.
THE NEW YORK TIMES
Pjesë nga libri
I ktheva sytë, për shkak se dëgjova të qeshura, por pastaj s’i shqita dot më për shkak të atyre vajzave.
Në fillim më ranë në sy flokët; të gjata, të pakrehura. Pastaj stolitë që mbërthenin vetë diellin. Që të tria ishin aq larg, sa nuk ua shquaja dot fytyrat, por pak rëndësi kish. E dija mirë që ishin krejt ndryshe nga cilido në atë park. Familjet vërdalliseshin në vend numëro në një radhë të rrëmujshme, duke pritur sanduiçët me salsiçe ose hamburgerët me qofte petashuqe nga skarat nën qiell të hapur. Shihje vajza të veshura me këmisha me kuti që nxitonin krah të dashurve, fëmijë që qëllonin me fara eukalipti pulat me pamje të egërsuar që mbushnin rruginën. Por flokëgjatat dukeshin sikur shkisnin mbi gjithçka që u ndodhte rrotull, me një lloj pikëllimi e mënjanimi, si ndonjë familje mbretërore në dëbim.
I hetova vajzat ngultas, e pacipë, si ato gratë që mbushnin dynjanë me fjalë, po nuk dukej të kish ndonjë gjasë që t’i kthenin sytë nga unë e të më shihnin. Hamburgerin e harrova fare mbi prehër, ndërsa puhia më sillte kutërbimin e gurneckave nga lumi. Isha në një moshë kur i hetoja shpejt e shpejt vajzat e tjera e u vija një notë dhe, paçka se në regjistër kisha mbledhur vetëm parashikime të dështuara, e dallova që atëçast se flokëzeza ishte më e hirshmja. E kisha pritur të ishte kështu, edhe para se t’ua shquaja fytyrat. Seç kish një si gjurmë prej tjetër bote që luhatej rreth saj, me atë fustanin prerë gjerë si prej çupëline, që zor se ia mbulonte të ndenjurat. Në krah të saj shkonin një kokëkuqe thatanike dhe një tjetër më e madhe, veshur me rroba të rrëgjuara, që sikur i kishin hedhur në trup shpejt e shpejt në çastin e fundit. Thua se i kishin peshkuar përfund një liqeni. Unazat e lira u dukeshin si një radhë e dytë nyejsh. Po luanin në një prag të rrezikshëm ku trazoheshin bukuria dhe shëmtia, ndaj një valë vëmendjeje i ndiqte pas nëpër park. Nënat që kundronin rreth për të vegjlit, luanin nga vendi prej ndjesish që s’dinin ç’emër t’u vinin. Femrat zgjateshin t’u mbërthenin duart të dashurve. Si gjithmonë, dielli shigjetonte mes pemëve: shelgjet po koteshin, ndërsa afshi lëshohej me shkulm mbi shtrojat e piknikut, mirëpo intimiteti i asaj dite ishte shprishur nga shtegu që kishin çelur vajzat përmes botës së zakonshme. Të rrëshqitshme e të shkujdesura, po aq sa peshkaqenët që çajnë ujin midis.
